ZAKELIJKE GEGEVENS.

A.   Het boek heet De hemel begint bij je voeten.

B.   De schrijfster van het boek is Jandy Nelson.

C.   De uitgeverij is uitgeverij moon. Het boek heeft 286 leesbladzijdes, maar op de site van de uitgeverij staat 224 pagina’s. De oorspronkelijke uitgever is Dial en het heeft oorspronkelijk 288 bladzijdes.

SAMENVATTING VAN HET BOEK

Lennie is zeventien jaar en speelt klarinet. Haar leventje ziet er rooskleurig uit: ze woont bij haar oma (Omie) en haar oom (Big). Ze volgt haar negentienjarige zus overal en altijd, en ze delen alles. Dan komt Bailey te overlijden tijdens de plaatselijke opvoering van Romeo en Julia, aan een fatale hartritmestoornis. Lennie en haar familie hebben het er maar moeilijk mee en sluiten zich af van de buitenwereld. Omie zegt tegen Lennie dat het handig is als ze wat spullen van Bailey inpakt, maar Lennie weigert. Lennie heeft het moeilijk met de dood van haar oudere zus, maar blijft optimistisch en legt haar gevoelens uit in de gedichtjes die ze maakt.

Sinds de dood van haar zus, schrijft Lennie gedichtjes en laat die achter op straat, bijvoorbeeld op plastic bekertjes, afvalbakken, bomen en enveloppen. Ze weet niet dat die gedichtjes haar later weer tegemoet komen.

Bailey had een vriendje, Toby. Ook die twee hielden erg veel van elkaar, en Toby heeft het er moeilijk mee. Bailey bleek zwanger te zijn geweest en ze waren zelfs verloofd. Lennie en Toby werden automatisch naar elkaar toegetrokken en kusten elkaar, niet omdat ze elkaar leuk vonden, maar omdat ze dan het gevoel hadden dat ze bij Bailey waren.

Toby is een verlegen jongen die van skaten houdt, zegt niet veel, maar is op zijn beurt weer ontzettend charmant en liefdevol.

In de tijd dat Lennie niet op school was, is er een nieuwe jongen op school gekomen: Joe. Hij heeft een tijdje in Frankrijk gewoond, en iedereen is gelijk onder de indruk van hem. Zelfs de vriendin van Lennie, Sarah.

Lennie en Joe krijgen verkering met elkaar en zijn gelijk in de zevende hemel. Maar als Lennie Toby een keer kust als troost, ziet Joe dat en is het over tussen Lennie en Joe. Lennie probeert het meerdere malen goed te maken, maar Joe accepteert dat niet. Hij zegt dat hij zo verliefd is op Joe, dat hij het verschrikkelijk vind wat er is gebeurd. Toen hij in Parijs woonde, had hij ook met een meisje, Genevieve, die precies hetzelfde had gedaan. Joe houdt echter meer van Lennie, en is er kapot van.

Dan komen ze elkaar tegen op een avond in het bos, en zegt Joe dat hij bijna alle gedichten van Lennie heeft gelezen. Ze maken het goed, en dan is het eindelijk weer goed tussen hen.

Lennie komt erachter dat ook Sarah het moeilijk heeft met de dood van Bailey. Lennie voelt zich schuldig, en probeert het goed te maken, wat aardig lukt. Sarah helpt Lennie met Joe, maar dat plan werkt niet echt. Sarah is een mengelmoes van gothic tot alternatief en van rockmeid tot ‘normaal’. Ze staat altijd klaar voor haar vriendin.

Lennie komt naarmate het verhaal steeds meer te weten over haar moeder. Zo vindt ze op zolder een doos met briefjes die haar oma ongestuurd heeft geschreven. Eerst woedend, en daarna steeds hoopvoller. Omie beweerde dat ze immers nog steeds hoopte dat Paige, de moeder van Lennie, zou terugkeren.

Uiteindelijk wil Lennie, stiekem toch wel om Rachel (ook wel bitchzilla genoemd, aangezien Lennie haar niet mag) te pesten, eerste klarinettist worden. Of dat lukt, is niet bekend.

OVER DE AUTEUR

De schrijfster van het boek De hemel begint bij je voeten, is Jandy Nelson. Haar geboortedatum kon ik nergens vinden. De hemel begint bij je voeten is de eerste roman van Jandy Nelson. Ze woont in San Fransisco, Amerika.

OVER HET BOEK

A.  Op de voorkant van het boek ligt een meisje met zwarte haren en een paars shirtje in   het gras met een koptelefoon op. Haar ogen zijn dicht. Daar boven staat: De hemel begint bij je voeten.

B.  Het boek is opgedragen aan haar moeder, maar achter in het boek staat nog een hele lijst met allemaal mensen die ze wil bedanken voor het helpen van dit boek.

C. In het huis van Lennie, de slaapkamer die Lennie en Bailey deelden, in het bos, in het bos achter de school, in het muzieklokaal, in Maria’s Italiaanse Deli, in de tuin van het huis.

D.  Lennie is de hoofdpersoon, dus het wordt vanuit het perspectief van Lennie vertelt, in de ik-vorm. Het speelt zich af in de tegenwoordige tijd.

E. Nou, alles gaat goed, maar eigenlijk heeft het ook weer een open einde. Wordt Lennie eerste klarinettist? Komt haar moeder nog terug? Hoe gaat het verder in het verhaal? Op sommige plekken is hij nog geopend, en dat maakt het verhaal dat je dan pas écht gaat nadenken over de dingen die erin zijn beschreven.

LEESERVARINGEN

ONDERWERP.

Spreekt het onderwerp van het verhaal je aan of niet? Hoe komt dat?
Het onderwerp spreekt mij erg aan, aangezien ik zelf weet hoe het is als een belangrijk iemand is overleden. Bovendien houd ik erg van lezen, en is dit niet alleen maar verdriet, maar zit er ook humor en liefde in. Daarbij is de schrijfstijl erg boeiend.

Is het uitgekomen wat je van tevoren van het verhaal verwachtte?
Ja, zo ongeveer wel. Er zijn natuurlijk stukjes die anders zijn, zoals de omgeving en het uiterlijk van de mensen zoals ik ze inbeeld, maar het verhaal klopt wel ongeveer.

Wordt het onderwerp goed en grondig uitgewerkt of blijft het toch tamelijk oppervlakkig?
Het verhaal wordt goed uitgelegd. In het begin is het een beetje onduidelijk, maar naarmate je het verhaal leest wordt alles duidelijk. Dat is wel fijn.

Is het onderwerp verrassend uitgewerkt of behoorlijk voorspellend?
Allebei een beetje. Soms denk je van: jeetje, dit had ik niet zien aankomen, en de andere keer denk je van: ja, dat had ik zien aankomen. Dat maakt het verhaal juist leuk.

Heb je wel eens een ander verhaal over dit onderwerp gelezen of bekeken? Vind je dit verhaal beter of het andere? Hoe komt dat?
Nou, ik lees niet erg graag boeken over de dood, maar een enkeling springt er toch uit. Dat had ik ook met dit boek. Dus nee, een keuze kan ik niet echt maken.

GEBEURTENISSEN.

Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien?
Ja. Als je denkt dat het saai wordt, gebeurd er juist weer iets spannends wat je eraan blijft herinneren dat je gewoon móet blijven lezen. 

Zit er genoeg tempo in het verhaal of valt het af en toe stil?
Er zit genoeg tempo in, maar af en toe dacht ik wel eens dat er eens even wat meer tempo in mocht komen.

Zijn de gebeurtenissen geloofwaardig en waarschijnlijk?
De serieuze dingen kun je uiteraard voor geloofwaardig nemen. Het boek spreekt namelijk vanuit de realiteit en niet uit één of andere fantasieverbeelding. Maar soms zitten er wel dingen bij waarvan ik denk: wordt dit niet iets te overdreven?

Zijn de gebeurtenissen herkenbaar?
Ja, op de één of andere manier wel. Sommige dingen herken ik heel goed, de emoties vooral.

Zijn de gebeurtenissen verrassend, origineel en ongewoon of voorspelbaar en bekend?
De gebeurtenissen zijn af en toe verrassend, origineel en best bekend. Af en toe is het nogal voorspelbaar, maar dat maakt het verhaal juist leuk.

PERSONAGES.

Is de hoofdpersoon iemand die voor je gaat leven? Hoe komt dat? Hoe levendig zijn de andere personages?
Ja. Als je eenmaal helemaal in het verhaal zit, heb je echt het gevoel dat ze allemaal bestaan, alsof ze echt leven. Ze worden precies goed omschreven.

Kun je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaalpersoon?
Lennie is erg open in het verhaal qua gedachten. Ze zijn duidelijk, en het is grappig dat je nonchalant achter dingen komt die je niet weet.

Heeft één van de verhaalpersonen je beïnvloed? Zo ja, in welk opzicht?Lennie toch wel. Ondanks de innerlijke pijn die ze voelt, blijft ze vrolijk en behoorlijk optimistisch. Ze maakt sarcastische grappen, is positief en heeft toch de lading verdriet die iedereen nodig heeft. Al helemaal als het tijdelijk uitgaat met Joe.

Heeft het gedrag, een uitspraak of een gedachte van een van de personages je aan het denken gezet?
Iedereen heeft wel een keer een uitspraak waarvan ik denk: wow, daar moet ik echt over na gaan denken. Voornamelijk bij Big. Die zegt echt diepzinnige dingen die precies waar zijn naar mijn gevoel.

Kom je genoeg van de personages te weten om hun gedrag te kunnen begrijpen?
Ja, die kom je goed te weten. De één wat later dan de ander, dat wel.

BOUW

Is het verhaal spannend opgebouwd? Wat maakt het wel of niet spannend?Het verhaal is niet spannend, maar het laat je wel nieuwsgierig worden.

Zijn er meer verhaallijnen en zijn die goed met elkaar verbonden?
Er is enkel één verhaallijn.

Heeft het verhaal een slot dat goed past bij de beschreven gebeurtenissen? Vind je dit een plezier slot? Hoe komt dat?
Nou, je gaat nadenken bij het einde. Hoe gaat het verder met de moeder? De bruiloft? Met Lennie en Joe? Met Lennie en Sarah? Met Lennie zelf? Dat maakt het verhaal ontzettend mooi.

TAALGEBRUIK

Vind je het verhaal lastig of makkelijk om te lezen? Heeft het taalgebruik hier mee te maken?
Het verhaal vond ik makkelijk om te lezen, maar bij sommige zinnen moest je echt gaan nadenken. Dat vond ik niet jammer, maar leuk.

Bevat het verhaal veel beschrijvingen? Heeft dit gevolgen voor de leesbaarheid en het verteltempo?
Het verhaal bevat veel beschrijvingen, maar het wordt zo verteld, dat het niet te lang is en niet te kort. Het boek heeft ook niet heel veel bladzijdes, dus het is precies goed.

VERWERKINGSOPDRACHT

Andere titels:

Verborgen gedichten
Lennie schrijft veel gedichtjes op blaadjes, alsof het haar dagboek is. Als ze hiermee door Joe wordt geconfronteerd dat hij ze heeft gelezen, vind zij dat vreselijk, maar ook geweldig.
Bovendien legt Lennie haar gevoelens in de gedichten en schrijft ze over Bailey.

Ik kan het duister niet opzij schuiven
Dat is een zinnetje dat Lennie heeft gekerfd in een bankje voor de deur van Maria’s Italiaanse Deli. Ik vind het een goede titel, aangezien Lennie zich duister voelt, maar tegelijkertijd opgewekt. In het begin kan ze haar negatieve gevoelens niet echt aan de kant schuiven, en steeds later in het verhaal begint dat te komen.

Gedicht van een verliefde klarinettist
Aangezien Lennie graag gedichten schrijft over haar zus en gebeurtenissen, en ze smoorverliefd op Joe is, deze titel. Lennie speelt namelijk klarinet en houdt van muziek.

Weggelopen veiligheid
Toen Bailey nog leefde, waren Lennie en zij onafscheidelijk. Lennie volgde Bailey altijd en voelde zich veilig in haar buurt. Ze dacht nooit na over de rest van de wereld, aangezien Bailey haar een soort van beschermde. Nu moet ze opeens voor zichzelf zien te zorgen.