MIJN FICTIEDOSSIER 4.

ZAKELIJKE GEGEVENS.

    A.   Het boek heet Ik sterf 1000 doden.

B.   De schrijfster van het boek is Victoria Farkas.

C.   De uitgeverij van het boek is uitgeverij moon en heeft 224 bladzijdes.

SAMENVATTING VAN HET BOEK
De vijftienjarige Minou heeft erge last van faalangst. Bij elke opvoering of toets krijgt ze de kriebels en oefent ze al weken van te voren. Niemand, behalve haar opa, weet dat ze opnieuw faalangst heeft, want die keer ervoor werd ze geholpen op school. Haar opa had namelijk ook faalangst, vandaar dat hij haar helpt. Zelfs haar vriendinnen weten niets van haar faalangst af.

Zodra Minou na school (en een biologieproefwerk) over straat loopt, ziet ze dat haar opa een vreemde vrouw kust. Ze vind het heel erg en huilt een hele middag lang. Daarna begint ze haar opa te ontwijken en haat ze hem door wat hij haar oma aandoet.

In een tussenuur zitten Minou, en haar vriendinnen, Hanneke en Fadoua, in het computerlokaal het invulformulier van Extreme Talent in te vullen. Minou is zenuwachtig, want ze denkt dat er geen weg meer terug is. Minou wil namelijk maar niet geloven dat ze goed kan zingen en ziet er dan ook erg tegenop als het formulier verstuurd is.

Dan ontmoet ze Ted. Ted is een blinde jongen en ze raken bevriend nadat ze tegen hem is opgeknald in de ochtend en hem die middag in het park ziet zitten. Ted besluit haar te helpen en er ontstaat een band tussen hen. Maar als ze met haar oma een dagje in de stad is, en ze de vrouw ziet staan (de koetjesrepenvrouw, dat was vroeger de buurvrouw van Minou die altijd chocoladerepen gaf) die met haar opa had gezoend, en die zegt tegen Minou dat ze niet meer met Ted mag omgaan. Minou begrijpt het niet, totdat Ted haar verteld dat het zijn oma is.

Tijdens een etentje voor de verjaardag van haar opa, en die niet komt opdagen, wordt Minou boos en rent naar huis. Daarna hebben ze met haar hele familie een gesprek en legt haar opa alles uit. Dan komt ze er ook achter dat Ted familie van haar is, en dat terwijl ze met hem gekust heeft. Maar ze blijven gelukkig toch vrienden.

Minou is opgelucht, maar dan schiet de gedachte van Extreme Talent weer door haar hoofd. De volgende dag gaat ze er samen met haar vriendinnen naar toe en zegt ze dat ze zich persoonlijk gaat afmelden. Hanneke begrijpt het niet helemaal, maar Fadoua wel. Maar terwijl ze zich wil afmelden, komt er een heel heisa omheen kijken, omdat ze zogenaamd zou voordringen. Ze moet zelfs antwoord geven aan de televisie. Haar vriendinnen bewonderen haar talent en weten ook al een tijdje dat ze faalangst heeft.

OVER DE AUTEUR

De schrijfster van het boek heet Victoria Farkas. Ze is geboren in 1973 en heeft de PABO afgerond en was drie jaar lang lerares. Ze heeft ook voor tijdschriften geschreven, zoals voor de Kidsweek en al vele boeken geschreven voor zowel kleine kinderen als kinderen van twaalf jaar en ouder.

OVER HET BOEK

A. Op de voorkant zie je bovenaan in hele grote letters  de titel van het boek staan, met daaronder een plaatje van iemand die aan het zingen is.

B. Het boek is voor Daphne en er staat geen dankwoord in.

C. Op school, in het park, in haar huis, op straat, in de stad, bij haar grootouders thuis. Op die plekken speelt het zich af.

D.  Het verhaal wordt uit de derde persoon verteld.

E. Een open einde heeft het niet, want er wordt nog in besproken hoe het later gaat, maar haar faalangst stopt nog niet.

LEESERVARINGEN

ONDERWERP. 

Is het uitgekomen wat je van te voren van het verhaal verwachtte?
Het verhaal was wel anders dan ik had verwacht. Zo staat er op de achterkant dat haar vriendinnen haar opgeven voor de auditie, maar daar is helemaal niets van waar. Minou werkt er zelf aan mee.

Ben je door het lezen van het verhaal anders over het onderwerp gaan denken?
Echt anders denken niet, maar wel van dat er nog meer mensen zijn die erge faalangst kunnen hebben. Dat vind ik best wel een raar idee, echter anders gaan denken ben ik niet. 

Is het onderwerp verrassend uitgewerkt of behoorlijk voorspelbaar?
Je kan je op sommige momenten al wel gaan klaarmaken voor wat je zelf denkt. Bijvoorbeeld bij een toets of zo, dan kun je al gewoon gaan verwachten dat ze een rotgevoel heeft, maar zoals toen ze zich afmeldde bij de audities, had ik niet zien aankomen. 

Welke kanten van het onderwerp worden uitvoerig besproken en welke krijgen volgens jou te weinig aandacht?
Er staat op de achterkant dat ze zich al maanden van te voren drukt maakt over de audities. Eh… ja, zal wel. Komt er bijna niet in voor, doordat een ander onderwerp voornamelijk wordt besproken, of de angsten voor toetsen. Wel erg jammer, want ik had verwacht dat het boek veel meer over die show zou gaan. Maar dat komt er bijna niet in voor vond ik. 

Heb je wel eens een ander verhaal over dit onderwerp gelezen of bekeken?

Ik heb nog nooit een boek over dit onderwerp gelezen, maar vond het wel erg informatief. Ook al is het niet over één bepaald persoon in Nederland geschreven, toch geeft het je toch wel een gevoel van dat niet alles perfect is en je niet de enige bent met bijvoorbeeld faalangst.

GEBEURTENISSEN. 

Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien?
Soms kunnen stukken iets te langdradig worden omschreven, maar doordat het zo snel wegleest, wou ik het boek ook weer niet wegleggen.

Zit er genoeg tempo in het verhaal of valt het af en toe stil?
Het verhaal gaat er snel waardoor je maar blijft lezen. Maar als je het boek bijvoorbeeld één of twee dagen weglegt, krijg je niet echt het gevoel van: o, dat leuke boek ligt daar nog. Die wil ik wel even uitlezen. Nee, dat had ik niet. Maar als je eenmaal leest gaat het erg snel. 

Zijn de gebeurtenissen geloofwaardig en waarschijnlijk?
De gebeurtenissen zijn erg geloofwaardig, wat erg fijn is in dit verhaal. Alles kan namelijk in het echt gebeuren.

Zijn de gebeurtenissen herkenbaar?

De gebeurtenissen zijn niet allemaal herkenbaar. Af en toe zit er natuurlijk wel een gebeurtenis tussen waarvan ik dacht: goh, dat herken ik wel, maar over het algemeen niet.

Zijn de gebeurtenissen verrassend, origineel en ongewoon of voorspelbaar en bekend?

Nou, de gebeurtenissen zijn voorspelbaar, maar ook verrassend. Dat Ted bijvoorbeeld een ver familielid van haar is, zag ik niet aankomen. Maar dat ze zich ziek meldde voor haar betoog, zag ik wel aankomen.

PERSONAGES.
Is de hoofdpersoon iemand die voor je gaat leven?
Als ik eenmaal in het verhaal zat, had ik bijna het gevoel dat ik er echt bij was. De hoofdpersonen leken dan net echt.

Kun je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaalpersonen?

Alle gedachtes en gevoelens van Minou worden vaak uitvoerig besproken, wat het makkelijk maakt om je ook echt in haar te verplaatsen.

Is de hoofdpersoon een heldin op wie je zou willen lijken?
Ik zou niet op haar willen lijken, aangezien we qua gedachten te veel verschillen. Naar mijn gevoel kan ze namelijk soms nog wel eens bot uit de hoek komen.

Moet je zelf veel invullen over het innerlijk van de personages?
Echt uitvoerig wordt het innerlijk niet besproken, maar het is al wel snel duidelijk wát voor een personen het zijn door bijvoorbeeld één regel van een stuk tekst dat die persoon zegt. 

BOUW 

Vind je de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen?
Ik vind dat de gebeurtenissen elkaar logisch opvolgen, ja. Niets staat rommelig door elkaar zodat je gaat denken: waar in vredesnaam ben ik. Het was wel duidelijk, hoewel er soms wel eens een tijd mocht worden aangegeven.

Heeft het verhaal een ingewikkelde opbouw?
Absoluut niet dat het verhaal een ingewikkelde opbouw heeft. Het wordt na de eerste bladzijde al meteen duidelijk waar het voornamelijk overgaat en alle problemen en gebeurtenissen worden duidelijk uitgelegd, zodat je niet echt voor verrassingen staat. 

Heeft het verhaal een slot dat goed past bij de beschreven gebeurtenissen?

Het heeft een apart einde waar ik wel een beetje om moest lachen. Het echte verhaal stopt namelijk nadat ze zich heeft afgemeld voor de audities, maar je ziet later nog staan dat ze zich alsnog voor de derde keer ziek heeft gemeld voor haar betoog en dat ze die dus in de vakantie moet houden voor enkel haar leraar.

TAALGEBRUIK 

Vind je het verhaal lastig of makkelijk om te lezen?
Het verhaal was erg makkelijk om te lezen. Niet te veel moeilijke woorden en al helemaal niet van die enorm lange zinnen met uitvoerige beschrijvingen. Gewoon sober en makkelijk.

Zitten er veel dialogen in het verhaal?
Ik zou het niet veel willen noemen. Precies genoeg eigenlijk, zodat er ook nog uitleg kan zijn voor de gevoelens en het niet alleen maar een soort van ‘spreekboek’ is. 

VERWERKINGSOPDRACHT
Interview

Minou (14) heeft al een lange tijd last van faalangst. Maar dat niet alleen zit haar tegen. Lees hier haar eigen persoonlijke antwoorden op haar problemen!

ZEG MINOU. JE HEBT AL EEN TIJDJE LAST VAN FAALANGST. BEGINT DAT NIET BEHOORLIJK TE IRRITEREN?

Natuurlijk irriteert dat. Al helemaal omdat ik me ontzettend slecht voel bij elke toets of opvoering, wat het er niet makkelijker op maakt. Het is best vermoeiend om eerlijk te zijn. Altijd maar die angst…

DAT BEGRIJPEN WE. DAT HET VERMOEIEND IS NATUURLIJK. MAAR VERTEL EENS. HOE GAAT HET EIGENLIJK MET JE FAALANGST NA JE AFMELDING EN TV-INTERVIEW?

Nou ja, echt geweldig gaat het nog niet. Maar faalangst kun je ook niet zomaar wegdrukken in een hoekje. Ik moet nog steeds veel leren voor toetsen en heb nog steeds het gevoel dat ik overal een onvoldoende of zo voor haal, maar het lucht me op dat ik nu weet dat er belangrijke mensen zijn die voor me klaar staan.

EN JE OPA DAN? DIE GING VREEMD? WAT STROOMDE ER DOOR JE HEEN TOEN JE DAT WIST?

Ik haatte hem. Ik snapte niet hoe hij dat mijn oma kon aandoen. Ik bedoel, ze zijn al oud en oma houdt echt van opa. Ik vond hem een stomme zak en wou dan ook zeker een tijdje niet met hem te maken hebben.

WAAROM LUCHTTE DAT GESPREK MET JE FAMILIE ZO OP? OMDAT JE NU IEDEREENS KANT HEBT GEHOORD?

Ik weet het niet. Daar kan ik niet echt een duidelijk antwoord op geven. Ik vond het wel fijn om te weten wat er allemaal door opa heen stroomde.

WAT EEN LEF HAD JE BIJ DAT AFMELDEN. VOND JE HET NIET ENG, MET DIE TV-PLOEG ENZOVOORT?

Ja, dûh! Natuurlijk vond ik dat eng. Ik wou alleen maar zeggen dat ik niet meedeed, en opeens begon iedereen zich met mij te bemoeien. Maar ik heb het overleefd.

JE VOND TED EEN ENORM KNAPPE JONGEN, OOK AL KON HIJ JOU NIET IN ECHTE WERKELIJKHEID ZIEN. WAT VOND JE VAN JULLIE GESPREKKEN?

Hij is wijs en enorm aardig. Ik ben dan ook zeker blij dat ik hem heb leren kennen. Want niet alleen is hij enorm grappig, ook staat hij voor je klaar.

MAAR JULLIE BLIJKEN WEL EEN SOORT VAN FAMILIE VAN ELKAAR TE ZIJN.

Ik schrok me dood toen ik dat merkte, vooral omdat ik hem echt leuk vond en hem zelfs had gekust! Maar het is fijn dat we nu gewoon vrienden kunnen zijn.